مواد و ساخت پیشرفته

اخیرا تکنیک­‌های ساخت افزایشی برای تکنولوژی بیومواد پلیمری استفاده می­شوند. در بررسی­ های اخیر مقایسه‌­ای بین فرآیند تولید سنتی و ساخت افزایشی قطعات کمکی در بدن انسان مانند ارتز [1] و پروتز صورت گرفته است. برای این منظور فرایند چاپ سه بعدی و جمع آوری داده ها انجام شده است و بر اساس نتایج به دست آمده ثابت داده شده است پرینت سه بعدی پتانسیل بیشتری در توسعه دستگاه‌های ارتز ارائه می­دهد.

ساخت افزایشی یک فرآیند ساخت مبتنی بر لایه ­گذاری پیشرفته است که پروتز و ارتز سفارشی شده را به طور مستقیم از داده‌های طراحی به کمک رایانه بدون استفاده از ابزارهای وابسته به قطعه می‌سازد.

امروزه در زمینه توانبخشی، استفاده از فرآیندهای ساخت افزودنی برای تسریع، تسهیل و بهبود کیفیت محصولات سیر صعودی دارد. در یک مطالعه جدید، اطلاعات اولیه در مورد عناصر، مواد و روش­شناسی پروتز و ارتز شرح داده شده است. این بررسی فرآیند طراحی و توسعه ارتز مچ پا (AFO[2]) را با استفاده از فرآیندهای تولید پیشرفته به تفصیل مورد بحث قرار می‌دهد. قطعات AFO با مواد اسید پرولاکتیک (PLA[3]) در دستگاه مدل­سازی رسوبی ذوبی ([4]MFD) چاپ شده­اند.

نتایج آزمایشگاهی نشان داده است ساخت یک قطعه ارتزی با استفاده از پرینت سه بعدی کمتر از 6.5 ساعت طول می­کشد. کل فرآیند، به علاوه میانگین زمان واقعی کار تنها 10 تا 15 دقیقه است، در کمتر از 7 ساعت تکمیل ­می­شود. یعنی زمان بسیار کوتاهی که برای ایجاد یک وسیله ارتز برای بیمار با استفاده از چاپ سه بعدی در مقایسه با روش های سنتی طول می کشد.

منبع:

https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2214785322030371

https://www.mdpi.com/1996-1944/13/2/295/htm