فناوریهای مواد و ساخت:
جدیدترین بررسی ها در زمینه روش ساخت افزایشی ترکیبی
در یک کار تحقیقاتی بسیار جدید، از تحولات اولیه و اصول کار ساخت افزایشی مواد پلیمرها آغاز شده، با نگاهی اجمالی به گسترش فلزات با شناسایی و مشخصه یابی فناوری ساخت افزایشی در دو زمینه مواد پلیمری و فلزی به صورت بسیار گسترده ادامه می یابد و با مروری بر پیشرفت های اخیر در روش ساخت افزایشی ترکیبی پایان می یابد.
روش ساخت افزایشی ترکیبی (HM) نامی است که برای فرایندهای تولیدی به کار می رود که فناوریهای مختلف را به عنوان وسیله ای برای غلبه بر محدودیت های منحصر به فرد خود و بهره مندی از مزایای ذاتی آنها ترکیب می کند. ریشه های HM در روش ساخت کاهشی (SM) یافت می شود، اما مفهوم و کاربرد آن به منظور ترکیب کردن دیگر فناوری های تولید سنتی مانند جوشکاری و شکل دهی توسعه یافته است.
در یک کار تحقیقاتی بسیار جدید، از تحولات اولیه و اصول کار ساخت افزایشی مواد پلیمرها آغاز شده، با نگاهی اجمالی به گسترش فلزات با شناسایی و مشخصه یابی فناوری ساخت افزایشی در دو زمینه مواد پلیمری و فلزی به صورت بسیار گسترده ادامه می یابد و با مروری بر پیشرفت های اخیر در روش ساخت افزایشی ترکیبی پایان می یابد.
در این کار تحقیقاتی، طبقه بندی های قبلی تولید ترکیبی با ریشه در استفاده از مواد خام فرآوری شده اولیه به صورت شمش ها، ورق ها، میله، لوله، پروفیل، پودر و گلوله در پرتو ظهور نوع جدیدی از ترکیب کردن حاصل از ترکیب روش ساخت افزایشی با فرایندهای ساخت سنتی، مجددا مرور شده اند.
همچنین تاکید ویژه ای بر ترکیب ساخت افزایشی با فرایندهای شکل دهی با هدف دو جانبه صورت گرفته است. این هدف شامل 1) افزایش دامنه کاربردی روش ساخت افزایشی فلزات و غلبه بر محدودیت های مربوط به قابلیت تولید کم، عیوب متالورژیکی، کیفیت سطح پایین، و عدم دقت ابعادی و 2) افزایش انعطاف پذیری روش ساخت و گسترش کاربردهای جدید از فرایندهای سنتی شکل دهی می باشد.
منبع:
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2666912921000027
ارسال به دوستان