مواد و ساخت پیشرفته

در حال حاضر 12.5 میلیون نفر در صف پیوند قرنیه‌اند و از هر 70 متقاضی، تنها برای یک نفر قرنیه اهدایی وجود دارد. پژوهشگران مهندسی بافت در دانشگاه نیوکاستل راهی برای ساخت قرنیه مصنوعی از ژل گولاگن یافته‌اند. برای تنظیم دقیق اندازه قرنیه برای چشم بیمار، سلول‌های زنده به ژل مصنوعی اضافه می‌شوند و با استفاده از نیروی انقباضی این سلول‌ها، ساختاری قرنیه شکل به وجود می‌آید. با اضافه و کم کردن ملکول‌های دیگر، می‌توان میزان این نیرو و در نتیجه شکل نهایی محصول را تغییر داد.
با استفاده از فناوری‌های چاپ سه بعدی نیز می‌توان هدف ساخت اعضای مصنوعی همچون کبد، کلیه و حتی قلب را دنبال کرد. با استفاده از پرینترهای سه بعدی می‌توان اعضا را لایه لایه و با استفاده از جوهرهای زیستی چاپ نمود. اما برای ساخت ساختارهایی مثل دهلیزهای قلب، باید از داربست‌های تخریب شونده استفاده نمود. عضو مورد نظر روی این داربست‌ها چاپ و سپس داربست با استفاده از حرارت تخریب می‌شود. با استفاده از روش جدید، می‌توان داربست را حذف نمود و با استفاده از مواد هوشمند، پس از چاپ کامل، قطعه را تغییر شکل داد.
اگر چه استفاده از فناوری چاپ چهار بعدی در حال حاضر برای ساخت اعضای مصنوعی ممکن نشده است، اما تولید مواد هوشمند دیگر می‌تواند فاصله موجود را به سرعت پر کند.
منبع:
http://theconversation.com/our-artificial-cornea-breakthrough-could-lead-to-self-assembling-organs-111304