فناوریهای مواد و ساخت:
طراحی آلیاژ نوین بیوپزشکی پایه تیتانیومی برای استنتهای بالونی
چگونه یک آلیاژ جدید بیوپزشکی پایه تیتانیومی قابل تبدیل از طریق ایجاد کرنش، میتواند برای استنتهای بالونی قابل گسترش طراحی شود؟
چگونه یک آلیاژ جدید بیوپزشکی پایه تیتانیومی قابل تبدیل از طریق ایجاد کرنش، میتواند برای استنتهای بالونی قابل گسترش طراحی شود؟
گریدهای پزشکی تیتانیومی که بهطور رایج استفاده میشوند، اگرچه به مقدار زیادی در وسایل پزشکی متعددی مورد استفاده قرار میگیرند، در مقایسه با فولادهای زنگ نزن و آلیاژهای کبالت- کروم، برای ساخت استنتهای بالونی عروقی قابل گسترش سازگار نیستند. زیرا این آلیاژها، توانایی تغییر فرم پلاستیک کمی دارند.
اخیرا در یک مطالعه تحقیقاتی جدید، یک آلیاژ تیتانیوم نوین زیست سازگار با ترکیبTi-16Nb-8Mo (%wt)، به هدف دستیابی به شکلپذیری بزرگ و قابلیت کرنش سختی بالا طراحی شده است. در این آلیاژ، یک دوقلویی بزرگ و تحول مارتنزیتی ناشی از کرنش اتفاق میافتد تا بتواند تغییر فرم پلاستیک را جایابی کند که این منجر به تغییر شکل پلاستیک بسیار بزرگی میشود.
این انعطافپذیری بسیار زیاد که برای آلیاژهای تیتانیوم غیرمعمول است، به دلیل یک تغییر شکل پیچیده ناشی از اثرات پلاستیسیته حاصل از دوقلویی و پلاستیسیته حاصل از دگرگونی است. در این پروژه تحقیقاتی، این اثرات با استفاده از روشهای تفرق و پراش الکترون، میکروسکوپ الکترونی نوری و آزمونهای کششی، بررسی شدهاند.
منبع:
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2589152920300557
گریدهای پزشکی تیتانیومی که بهطور رایج استفاده میشوند، اگرچه به مقدار زیادی در وسایل پزشکی متعددی مورد استفاده قرار میگیرند، در مقایسه با فولادهای زنگ نزن و آلیاژهای کبالت- کروم، برای ساخت استنتهای بالونی عروقی قابل گسترش سازگار نیستند. زیرا این آلیاژها، توانایی تغییر فرم پلاستیک کمی دارند.
اخیرا در یک مطالعه تحقیقاتی جدید، یک آلیاژ تیتانیوم نوین زیست سازگار با ترکیبTi-16Nb-8Mo (%wt)، به هدف دستیابی به شکلپذیری بزرگ و قابلیت کرنش سختی بالا طراحی شده است. در این آلیاژ، یک دوقلویی بزرگ و تحول مارتنزیتی ناشی از کرنش اتفاق میافتد تا بتواند تغییر فرم پلاستیک را جایابی کند که این منجر به تغییر شکل پلاستیک بسیار بزرگی میشود.
این انعطافپذیری بسیار زیاد که برای آلیاژهای تیتانیوم غیرمعمول است، به دلیل یک تغییر شکل پیچیده ناشی از اثرات پلاستیسیته حاصل از دوقلویی و پلاستیسیته حاصل از دگرگونی است. در این پروژه تحقیقاتی، این اثرات با استفاده از روشهای تفرق و پراش الکترون، میکروسکوپ الکترونی نوری و آزمونهای کششی، بررسی شدهاند.
منبع:
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2589152920300557
ارسال به دوستان