مواد و ساخت پیشرفته

یک چالش کلیدی برای صنایع سنگین در اقتصادهای نوظهور این است که چگونه استانداردهای بین المللی انتشار گازهای گلخانه­ای (GHG) را رعایت کنند، زیرا اغلب بر اساس شرایط و ظرفیت­های تولید در کشورهای پیشرفته است. بنگاههای اقتصادی در کشورهای در حال توسعه معمولاً هزینه محور بوده و متکی به فناوری قدیمی و کارآمدتر هستند و تعداد کمی از آنها به اهداف مربوطه دست یافته ­اند. تولید سیمان بر این نکته تأکید می­کند که هیچ مطالعه­ای تا به امروز به طور خاص، از نظر فنی و مالی، فاصله بین عملکرد شرکت و استانداردهای جهانی انتشار گازهای گلخانه­ای را تعیین نکرده است.

در تازه ­ترین مطالعات، بزرگترین تاسیسات تولید سیمان اندونزی بررسی شده است تا مشخص شود برای غلبه بر تناقض باید چه کار کرد. این مقاله با مرور موضوعات کلیدی زمینه ای مانند محل تاسیسات، مقیاس، پیکربندی سازمانی، مواد موجود، مصرف انرژی و ظرفیت­ های تکنولوژیکی آغاز شده است. شدت انتشار مستقیم نیروگاه 0.69 t CO2e/t  سیمان است که بیشتر از هدف جهانی برای سال 2030 (0.55 t CO2e/t) است.

نتایج تجزیه و تحلیل، شش فعالیت احتمالی کاهش انتشار را نشان می­دهد که شامل: (1) استفاده از خاکستر حاصل از کوره که به هوا منتقل می­شود به عنوان جایگزین کلینکر. (2) استفاده از سنگ آهک به عنوان جایگزین کلینکر ؛ (3) استفاده از توده زیستی حاصل از پوسته برنج به عنوان سوخت جایگزین ؛ (4) افزودن مراحل پیش گرمایش در کوره­ها ؛ (5) بازیابی حرارت تلف شده برای تولید برق ؛ و (6) استفاده از سوخت مشتق شده از پسماند جامد شهری به عنوان سوخت جایگزین.

اگر این اقدامات به طور کامل اتخاذ شود، می­توان گازهای گلخانه­ای در تاسیسات را تا 33 درصد در یک بازه زمانی 10 ساله (2020-2030) کاهش دهد. این اقدام کاهش شدت انتشار مستقیم تاسیسات را به0.48 t CO2e/t می­رساند. در ارزش­های فعلی، با فرض نرخ تخفیف 10 درصد، 415 میلیون دلار پس انداز می­شود. علیرغم مزایای ظاهری فنی و مالی، بعید است که همه اقدامات با هم اتخاذ شود، زیرا کارخانه مورد مطالعه در چرخه عمر خود به خوبی پیشرفت کرده است و شرکت مادر با محدودیت­های مالی مشترک در کشورهای در حال توسعه مواجه است.

منبع:

https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0959652621028092

https://link.springer.com/referenceworkentry/10.1007%2F978-3-642-20617-7_6635