مواد و ساخت پیشرفته

نیمی از گازهای گلخانه‌ای در فرایند‌های استخراج و فراوری مواد خام، تامین غذا و سوخت برای زندگی جاری انسان‌ها تولید می‌شود. در حال حاضر تنها دو مسیر برای آینده وجود دارد: تغییر الگوی مصرف و به کاربردن مواد کمتر و یا تهدید کلیت زیرساخت‌های ساخته شده توسط بشر به دلیل خطرات زیست محیطی گرمایش زمین و گازهای گلخانه‌ای. با وجود تعهد کشورها به توافق پاریس در راستای کاهش میزان مصرف مواد، متخصصین بر این باور هستند که بدون تغییرات شدید و سریع در نحوه مصرف مواد خام، امیدی به رسیدن به اهداف این قرارداد، وجود ندارد.
بر اساس گزارش دیدبان منابع جهانی 2019، میزان مصرف مواد از جمله آب، مواد معدنی و سوخت‌های فسیلی در فاصله 1970 تاکنون 3 برابر شده است. توسعه سریع کشورهای پرجمعیتی همچون چین و هند، تهدیدات زیستی را تشدید نموده است. کاهش مصرف منابع میتواند مانعی برای توسعه کشورهای کمتر توسعه یافته باشد. به همین دلیل متخصصین در پی یافتن راهی متفاوت برای توسعه این کشورها با تبعات کمتر زیست محیطی می‌باشند.
مصرف سوخت‌های فسیلی با وجود همه تلاش‌های 5 دهه اخیر، از 6 میلیارد تن در سال 1970 به 15 میلیارد تن در سال 2017 رسیده و درهمین سال، بیش از 3900 کیلومتر مکعب آب برای مصارف تجاری استحصال شده که بیش از 70 درصد آن برای مصرف کشاورزی بوده است. مصرف سرانه مواد خام در کشورهایی با درآمد بالاتر بیش از دو برابر متوسط جهانی و به مراتب بیش از کشورهای توسعه نیافته است. در صورت ادامه روند فعلی مصرف تا میانه قرن جاری جمعیت جهان به 10 میلیارد نفر خواهد رسید. برای تامین غذای این جمعیت، زمین‌های کشاورزی باید 20 درصد افزایش یابد و این موجب کاهش 10 درصدی پوشش جنگلی زمین و کم شدن پوشش مراتع و صحراها تا یک پنجم میزان فعلی خواهد شد. چنین شرایطی، نگاه داشتن گرمایش زمین در حد 1.5 درجه سلسیوس، بر اساس توافق پارییس را غیر ممکن می‌سازد.
دبیر این کنفرانس در پیامی به قانونگذاران و سران کشورها اظهار داشته است: زمان پیام‌های گنگ و سیاسی در مورد زیست بوم گذشته است. اگر مقامی دولتی دارید، از منافع مردم دفاع کنید. منافع امروز مردم مشخص است. زنده ماندن.
منبع:
https://phys.org/news/2019-03-raw-materials-global-emissions.html