فناوری های مواد و ساخت:
سنتز پلیمرهای حاوی نوربورن و تترافنیل اتن با پلیمریزاسیون متاتز
بر اساس تحقیقات آزمایشگاهی که اخیرا صورت گرفته است، هموپلیمرهای مبتنی بر نوربورن و کوپلیمرهای تودهای حاوی تترافنیل اتن یا بخش های تترا فنیل اتن ترکیب شده با فلوئور با پلیمریزاسیون متاتز حلقه باز مونومرهای مربوطه با استفاده از آغازگر نسل سوم گرابس سنتز شدند.
بر اساس تحقیقات آزمایشگاهی که اخیرا صورت گرفته است، هموپلیمرهای مبتنی بر نوربورن[1] و کوپلیمرهای تودهای حاوی تترافنیل اتن[2] یا بخشهای تترا فنیل اتن[3] ترکیب شده با فلوئور با پلیمریزاسیون متاتز[4] حلقه باز مونومرهای مربوطه با استفاده از آغازگر نسل سوم گرابس[5] سنتز شدند.
آغازگرها ترکیباتی هستند که در دمای اطاق پایدار و در دماهای بالاتر ناپایدار بوده و به راحتی تجزیه شده و تولید رادیکال آزاد فعال (ناپایدار) میکنند. این ترکیبات قادرند پلیمریزاسیون منومرهای غیر اشباع و رزینها را شروع کنند. ترکیبات پراکسید آلی و هیدرو پراکسیدها بصورت گستردهای بعنوان آغازگرهای واکنشهای پلیمریزاسیون رادیکال آزاد در صنایع مختلف از جمله سنتز رزینها و امولسیونها پلیمری برای پلاستیکها، پوششها، لاستیکها، وچسبها استفاده میشوند. این ترکیبات در پوششهای دو جزئی که تشکیل فیلم آنها بر اساس پلیمریزاسیون رزینهای غیر اشباع یا کوپلیمریزاسیون آنها با منومرها میباشند استفاده میشوند که در این گروه بیشترین کاربرد مربوط به پوششهای پایه پلی استر غیر اشباع و رزینهای اکریلیک است.
بررسیها نشان میدهد وزن مولکولی پلیمرها نزدیک به وزن مولکولی نظری است و شاخص چند پراکندگی بین 1.01 تا 1.07 است. در حوزه شیمی پلیمر، چند پراکندگی به عنوان میانگین وزنی تقسیم بر عدد میانگین وزن مولکولی (Mw/Mn) تعریف میشود و برای ارائه ایده به محقق از وسعت یا عرض توزیع وزن مولکولی استفاده میشود. همه پلیمرها ویژگیهای انتشار ناشی از تجمع را نشان میدهند و انتشار بالایی را در حالت جامد و حالت تجمعی نشان میدهند. به طور کلی، بازده کوانتومی پلیمرها در حالت تجمعی بیش از 100 برابر بیشتر از محلول است. بازده کوانتومی نسبت تعداد حاملهای جمع آوری شده توسط سلول خورشیدی به تعداد فوتونهای انرژی داده شده مربوط به انرژی خورشیدی است. بازده کوانتومی ممکن است به صورت تابعی از طول موج و یا به عنوان انرژی ارائه شود. توانایی سنجش پلیمرها برای آنیلین[6] در حالت تجمعی، حد تشخیص غلظت 5 × 10−6 M را نشان میدهد. علاوه بر این، حداقل غلظت آنیلین که توسط کاغذهای آزمایشی فلورسنت شناسایی می شود، به اندازه 10−3 تا 10−4 M است.
منبع:
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0032386122008618
ارسال به دوستان