فناوری های مواد و ساخت:

سنتز پلیمرهای حاوی نوربورن و تترافنیل اتن با پلیمریزاسیون متاتز

بر اساس تحقیقات آزمایشگاهی که اخیرا صورت گرفته است، هموپلیمرهای مبتنی بر نوربورن و کوپلیمرهای توده­ای حاوی تترافنیل اتن یا بخش­ های تترا فنیل اتن ترکیب شده با فلوئور با پلیمریزاسیون متاتز حلقه باز مونومرهای مربوطه با استفاده از آغازگر نسل سوم گرابس سنتز شدند.

بر اساس تحقیقات آزمایشگاهی که اخیرا صورت گرفته است، هموپلیمرهای مبتنی بر نوربورن[1] و کوپلیمرهای توده­ای حاوی تترافنیل اتن[2] یا بخش­های تترا فنیل اتن[3] ترکیب شده با فلوئور با پلیمریزاسیون متاتز[4] حلقه باز مونومرهای مربوطه با استفاده از آغازگر نسل سوم گرابس[5] سنتز شدند.

آغازگرها ترکیباتی هستند که در دمای اطاق پایدار و در دماهای بالاتر ناپایدار بوده و به راحتی تجزیه شده و تولید رادیکال آزاد فعال (ناپایدار) می­کنند. این ترکیبات قادرند پلیمریزاسیون منومرهای غیر اشباع و رزین­ها را شروع کنند. ترکیبات پراکسید آلی و هیدرو پراکسیدها بصورت گسترده­ای بعنوان آغازگرهای واکنش­های پلیمریزاسیون رادیکال آزاد در صنایع مختلف از جمله سنتز رزین­ها و امولسیونها پلیمری برای پلاستیک­ها، پوشش­ها، لاستیک­ها، وچسب­ها استفاده می­شوند. این ترکیبات در پوشش­های دو جزئی که تشکیل فیلم آنها بر اساس پلیمریزاسیون رزین­های غیر اشباع یا کوپلیمریزاسیون آنها با منومرها می­باشند استفاده می­شوند که در این گروه بیشترین کاربرد مربوط به پوشش­های پایه پلی استر غیر اشباع و رزینهای اکریلیک است.

بررسی­ها نشان می­دهد وزن مولکولی پلیمرها نزدیک به وزن مولکولی نظری است و شاخص چند پراکندگی بین 1.01 تا 1.07 است. در حوزه شیمی پلیمر، چند پراکندگی به عنوان میانگین وزنی تقسیم بر عدد میانگین وزن مولکولی (Mw/Mn) تعریف می‌شود و برای ارائه ایده به محقق از وسعت یا عرض توزیع وزن مولکولی استفاده می‌شود. همه پلیمرها ویژگی‌های انتشار ناشی از تجمع را نشان می‌دهند و انتشار بالایی را در حالت جامد و حالت تجمعی نشان می‌دهند. به طور کلی، بازده کوانتومی پلیمرها در حالت تجمعی بیش از 100 برابر بیشتر از محلول است. بازده کوانتومی نسبت تعداد حامل­های جمع آوری شده توسط سلول خورشیدی به تعداد فوتون­های انرژی داده شده مربوط به انرژی خورشیدی است. بازده کوانتومی ممکن است به صورت تابعی از طول موج و یا به عنوان انرژی ارائه شود. توانایی سنجش پلیمرها برای آنیلین[6] در حالت تجمعی، حد تشخیص غلظت 5 × 10−6 M را نشان می‌دهد. علاوه بر این، حداقل غلظت آنیلین که توسط کاغذهای آزمایشی فلورسنت شناسایی می شود، به اندازه 10−3  تا 10−4 M است.

منبع:

https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0032386122008618



[1] Norbornene

[2] tetraphenylethene

[3] tetraphenylethene

[4] metathesis

[5] Grubbs

[6] aniline

کلمات کلیدی
//isti.ir/ZpCv