مواد و ساخت پیشرفته

در بررسی های اخیر، اتصالات T شکل آلیاژ تیتانیوم با استفاده از دو توالی مختلف جوشکاری همزن اصطکاکی (FSW) تولید شده است و مکانیزم تغییر شکل موضعی آنها تا زمان شکست با هم مقایسه شده اند. با توجه به ویژگیهای توالی های متفاوت فرایند FSW، دامنه پارامتر بهینه برای دو اتصال T شکل متفاوت است. نشان داده شده است منطقه هم زده شده (SZ) اتصال جوش یک پاسه، از دانه های α لایه ای تشکیل شده است، در حالی که در اتصال جوش دو پاسه، در نتیجه انتخاب حرارت ورودی کم، دانه های ریز هم محور α ایجاد می شود. به خاطر مناطق ریزساختار موضعی مختلف در اتصال، ناهمگنی تغییر شکل اتصال T در طول آزمایش کشش مشاهده می شود. مستقل از توالی جوشکاری و برای شرایط بهینه فرآیند، هر دو اتصال T شکل تولید شده ماکزیمم مقاومت کششی تقریباً همانند ماده پایه را نشان می دهد.

در این بررسی، همچنین میزان سخت شدن کرنش موضعی در مناطق مختلف اتصال T مورد بررسی قرار گرفته و نشان داده شده است توانایی سخت شدن کرنشی SZ با دانه های ریز به طور قابل توجهی بالاتر از جاهای دیگر است. زیرا اندازه دانه به رفتار سخت شدن کرنش در سطح کرنش کم، بسیار کمک می کند. اتصال جوش تک پاسه، توزیع کرنش موضعی متقارن بین دو طرف پیشروی جوش و قبل از آن را تجربه می کند. برای اتصال جوش دو پاسه ، تفاوت قابل توجهی بین ناحیه جوش در پاس اول و دوم وجود دارد.

منبع:

https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0921509321009667