مواد و ساخت پیشرفته

بر اساس تحقیقات آزمایشگاهی که اخیرا صورت گرفته است، هموپلیمرهای مبتنی بر نوربورن[1] و کوپلیمرهای توده­ای حاوی تترافنیل اتن[2] یا بخش­های تترا فنیل اتن[3] ترکیب شده با فلوئور با پلیمریزاسیون متاتز[4] حلقه باز مونومرهای مربوطه با استفاده از آغازگر نسل سوم گرابس[5] سنتز شدند.

آغازگرها ترکیباتی هستند که در دمای اطاق پایدار و در دماهای بالاتر ناپایدار بوده و به راحتی تجزیه شده و تولید رادیکال آزاد فعال (ناپایدار) می­کنند. این ترکیبات قادرند پلیمریزاسیون منومرهای غیر اشباع و رزین­ها را شروع کنند. ترکیبات پراکسید آلی و هیدرو پراکسیدها بصورت گسترده­ای بعنوان آغازگرهای واکنش­های پلیمریزاسیون رادیکال آزاد در صنایع مختلف از جمله سنتز رزین­ها و امولسیونها پلیمری برای پلاستیک­ها، پوشش­ها، لاستیک­ها، وچسب­ها استفاده می­شوند. این ترکیبات در پوشش­های دو جزئی که تشکیل فیلم آنها بر اساس پلیمریزاسیون رزین­های غیر اشباع یا کوپلیمریزاسیون آنها با منومرها می­باشند استفاده می­شوند که در این گروه بیشترین کاربرد مربوط به پوشش­های پایه پلی استر غیر اشباع و رزینهای اکریلیک است.

بررسی­ها نشان می­دهد وزن مولکولی پلیمرها نزدیک به وزن مولکولی نظری است و شاخص چند پراکندگی بین 1.01 تا 1.07 است. در حوزه شیمی پلیمر، چند پراکندگی به عنوان میانگین وزنی تقسیم بر عدد میانگین وزن مولکولی (Mw/Mn) تعریف می‌شود و برای ارائه ایده به محقق از وسعت یا عرض توزیع وزن مولکولی استفاده می‌شود. همه پلیمرها ویژگی‌های انتشار ناشی از تجمع را نشان می‌دهند و انتشار بالایی را در حالت جامد و حالت تجمعی نشان می‌دهند. به طور کلی، بازده کوانتومی پلیمرها در حالت تجمعی بیش از 100 برابر بیشتر از محلول است. بازده کوانتومی نسبت تعداد حامل­های جمع آوری شده توسط سلول خورشیدی به تعداد فوتون­های انرژی داده شده مربوط به انرژی خورشیدی است. بازده کوانتومی ممکن است به صورت تابعی از طول موج و یا به عنوان انرژی ارائه شود. توانایی سنجش پلیمرها برای آنیلین[6] در حالت تجمعی، حد تشخیص غلظت 5 × 10⁻⁶ M را نشان می‌دهد. علاوه بر این، حداقل غلظت آنیلین که توسط کاغذهای آزمایشی فلورسنت شناسایی می شود، به اندازه 10⁻³  تا 10⁻⁴ M است.

منبع:

https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0032386122008618